Lentezon

Morgen zal ik mezelf wel weer voor mijn domme hoofdje slaan. Dan zal ik wel weer spijt hebben en mezelf afvragen waarom ik in hemelsnaam zo verschrikkelijk stom kon zijn om mijn dag te besteden aan van de zon genieten in plaats van als een bezetene te gaan leren voor al die inhaal proefwerken die ik maandag en dinsdag heb. Morgen rond deze tijd beloof ik mezelf waarschijnlijk dat dit me nooit meer gaat overkomen en dat ik voortaan elk voor elk proefwerk minstens vier dagen van te voren begin te leren.

Toch gaat het elke keer weer mis. Hoe groot de haat ook is die ik inmiddels aan mijn jaarlijks terugkerende sproeten heb opgebouwd. Ik kan het gewoon niet laten om buiten te gaan zitten, om mijn voeten voor de verandering eens door de zon te laten opwarmen in plaats van door een paar sokken of om op een kleed in de tuin te gaan liggen en muziek te luisteren in plaatst van mezelf op te sluiten in mijn kamer en eindeloos wiskundige formules uit mijn hoof te knallen.

Veel mensen hebben last van een winter dip. De meeste depressies ontstaan ook tijdens de winter. Ik kan niet zeggen dat ik ooit last heb gehad van een winter dipje maar toch voel ik me altijd net wat beter op een mooie lente dag als deze dan op een koude sombere winter woensdag waarop ik weer door de sneeuw die tot mijn enkels staat naar school kan banjeren.

Misschien leer ik het wel nooit. Misschien heb ik vandaag over twintig jaar nog steeds het zelfde probleem en kan ik mezelf er nog steeds niet toe aanzetten om iets belangrijks te gaan doen in plaats van van het weer genieten. Maar zeg nou zelf, hoe vaak is het zo'n mooie lente dag? Als de kans zich voordoet om ergens van te genieten moet je het doen ook! want voor je het weet veranderd het leven weer terug in één grote grauwe massa van elke dag het zelfde doen.

Geniet van het moment! Ook al zou je er later spijt van kunnen krijgen.

Manon