vrijdag 30 april 2010

BOEM weg en nooit te vergeten

Soms gaan er weken voorbij dat er niks veranderd in mijn leven. Weken zonder opstootjes, zonder sensatie en zonder enige vorm van nieuwe impuls. Tot vervelings toe zijn we soms maar zelf roddels gaan verzinnen om de dagen toch nog een klein beetje leefbaar te houden. Roddels om die vervolgens zelf te leven en ons in te denken hoe het leven zou zijn als die roddel echt waar zou zijn.

Soms gaan er weken voorbij waarin alles veranderd in mijn leven. Weken waarin belangrijke knopen worden doorgehakt waarin oude dingen worden afgesloten en nieuwe nog onbekende dingen hun begin vinden. Tijden waar nieuwe vriendschappen worden gesloten en waarin niks er op wijst dat het leven ooit nog saai kan zijn. Dagen gaan voorbij en geen dag is het zelfde. Alles veranderd en niemand lijkt achterom te kijken naar de weken daarvoor zonder opstootjes, sensatie of enige vorm van nieuwe impuls.

Verandering is belangrijk. Zonder verandering is het leven één lange periode van saaie tijden waar ieder mens op ten duur levensmoe van word. Mijn hele leven heb ik verandering gezien als iets positiefs. Als een mogelijkheid om een leuker leven te leiden en om nieuwe vrienden te vinden. Waar ik die wijsheid vandaag gelaten heb weet ik niet. Nooit heb ik het zo naar mijn zin gehad als hier op school en nu zal ik daar nooit meer les hebben.

Volgend jaar vliegt iedereen een andere richting uit. In alle uithoeken van het land gaan we studeren en wonen. Misschien is het een goed idee om dat niet als iets negatiefs maar als iets positiefs te gaan zien! Ten slotte zullen echte vrienden elkaar altijd blijven opzoeken en nooit of te nimmer vergeten. Ik weet het, dit is al de zoveelste keer dat ik het zeg, maar mijn nederige stulpje in den Bosch is volgend jaar voor iedereen open! Nieuwe vrienden wees welkom in mijn leven.

Vrolijk me op, vergezel me, steun me, verleid me, hou van me en laat me niet alleen.

Xx Manon Hartman
Bijna geslaagd
Bijna studente Sociale studies
Bijna op kamers in den Bosch
maar nu nog even niet

maandag 26 april 2010

Nadat ik van m'n paard afviel

Elke keer als ik mijn kamer binnen loop en mijn gitaren weer zie hangen kan ik daar zo ontzetten blij van worden! Gitaar spelen is echt mijn ding. Niet dat ik er ontzettend goed in ben hoor, of dat ik iets kan wat niemand kan maar het geeft me een goed gevoel om te spelen en om met een gitaar op mijn rug nieuwe mensen te ontmoeten. Twee jaar speel ik nu en ik had gewild dat ik veel eerder was begonnen met.

Voor dat ik het gitaar spelen ontdekte heb ik ongeveer elke denkbare sport en hobby uitgeprobeerd. Van blokfluit les tot hockey en van paardrijden tot boetseren. Zelfs streetdance en judo heb ik uitgeprobeerd. Vrijwel altijd was ik het doetje van de groep, was ik de enige die niks kon en ben ik elke keer na een klein drama teruggevallen op het eindeloze niks kunnen van mijn jeugd.

Ik had het bijna opgegeven. Nog één mislukte hobby en ik was waarschijnlijk voor altijd gestopt met hopen dat ik nog iets kon vinden waar ik ten minste een klein beetje goed in was. Hopeloos was ik in hobby's en misschien was het dan ook wel een beetje uit jaloezie voor al die vrienden van me die iets zo geweldig konden dat ik toch besloot om dan maar op gitaar les te gaan. Tot nu toe heb ik geen spijt! Het bevalt me prima en het geeft me rust. Iets doen wat je leuk vind is echt de allerbeste manier om je hoofd helemaal leeg te maken.

Hobby's zijn eigenlijk een soort van verzonnen vrienden. Ze bestaan echt! maar alleen in je eigen hoofd. Ze geven je rust en voldoening en helpen je met al je problemen. Hobby's zijn er altijd voor je en of het nou wat beter of slechter met je gaat je kan altijd op ze terugvallen. Het klinkt zweverig maar volgens mij is het wel waar.

xx Manon

zaterdag 24 april 2010

Aaaaah, een fret!

Tot een paar jaar geleden had ik echt een hekel aan Amsterdam. Ik kon slecht tegen de grote mensenmassa's, de trams die je van de voeten rijden als je even niet oplet en ik kon al helemaal niet tegen het idee dat je ieder moment van je portemonnee beroofd kon worden. Grachten vond ik niet interessant. Die hadden we bij ons in de wij immers ook wel en alle grote winkels waar we gingen winkelen kon je ook wel in Eindhoven terugvinden.

Nu een paar jaar later ben ik van Amsterdam gaan houden. De hoge herenhuizen aan de grachten geven me het gevoel alsof ik door een stukje geschiedenis loop waar ik zo ontzettend dol op ben. De negen straatjes laten me zien dat het leven nog altijd net iets gezelliger kan dan het nu al is. Amsterdam is een leuke stad om als toerist rond te lopen maar het is een nog veel leukere stad om te bezoeken gewoon om in Amsterdam te zijn.

Ik kon het niet laten om bij de Episode, een tweedehands winkel een leuke sjaal te kopen voor een tientje. H&M is geweldig, maar een sjaal waar niemand mee loopt omdat die al dertig jaar niet meer te koop is is echt ultiem. Originaliteit moet gevierd worden en als dat ergens kan is het in Amsterdam!

Soms is het maar goed dat we toch nog van mening veranderen over bepaalde plaatsen, gebeurtenissen en personen. Net als iedereen vooroordeel ik ook en ga ik dat waarschijnlijk nooit afleren. daarom vind ik het een fijn idee dat ik toch nog van mening kan veranderen nadat ik mijn genadeloze vooroordelen over iets of iemand heb uitgelaten. Vooroordelen mag, als je maar niet vergeet dat het een vooroordeel is wat je uitlaat en dat het nergens op gebaseerd is.

Foto's in onderhoud!

xxx Manon

woensdag 21 april 2010

American love drama life

Niet dat het ooit anders is geweest hoor, maar altijd voelt ze een warm gevoel opkomen als hij weer voorbij komt lopen. Als hij zoals de zoveel andere jaren daarvoor zijn kluisje naast die van haar opent en er boeken uitpakt. Van achter haar grote jampot glazen vandaan begluurt ze hem stiekem elke keer weer. De manier waarop hij zijn boeken en sport spullen met een soepele krachtige beweging in zijn sporttas propt laat haar van top tot teen tintelen. Elke keer als haar blik die van hem kruist begint ze te blozen en vraagt ze zichzelf af of hij ooit zo van haar zou kunnen houden als zij van hem doet. Diep van binnen beseft ze het wel. Hij is de aanvoerder van het voetbalteam en zij is de studiebol van de wiskunde klas. Zij word altijd omver gelopen in de gang en het is haar eigen lunch die minstens eens per week in haar gezicht beland. Ze zijn gewoon niet voor elkaar bedoelt. En toch blijft ze hopen dat hij ooit op een dag zijn ogen opent en ziet wat zij al al die jaren voor hem voelt.

Als je het Amerikaanse tiener film leven leeft ziet je liefdes cliché er zo uit. Dan ben je het zielige meisje met de grote bril met jampot glazen in een gebloemd jurkje die verliefd is op de hunk van school. Hij kan elk meisje krijgen dat hij wil en daarom zou hij jou nooit zien staan.

Ik heb er lang over nagedacht wat nou het liefdes cliché van de gemiddelde examenkandidaat uit Nederland is maar ik heb nog niet kunnen beslissen welke nou de beste is. Misschien is het wel de tragedie van alle jongetjes die verliefd worden op het zelfde knappe meisje uit de klas of misschien is het wel die van alle meisjes die verliefd worden op een via via vriend die ze van hyves kennen en die in het echt toch niet zo knap blijkt te zijn als hij op de foto is. Misschien moet ik het dichter bij huis zoeken, namelijk in de liefdes die echt alles in je leven overhoop halen zonder enige aanwijsbare reden en die echt nog veel onmogelijker zijn dan het Amerikaanse tiener drama.

Was mijn liefdesleven maar zoals die uit een Amerikaanse tiener film. Dan zou ik in ieder geval zeker weten dat de hunk aan het einde van de film toch op mij verliefd zou worden en dan zouden we nog lang en gelukkig leven.

xxx Manon

dinsdag 20 april 2010

India als afkickkliniek

Zo net heb ik besloten wat het meest nutteloze product is dat er tegenwoordig massaal in de schappen ligt. Nog veel nuttelozer dan junkfood of bloembollen of kaarsen. Het is ook de meest nutteloze soort make up van allemaal: nagellak.

Na een week met knalrode nageltjes te hebben rondgehuppeld had ik besloten dat het tijd werd dat ik maar weer een paar dagen zonder nagellak ging doorbrengen. het kostte me vijf minuten, drie wattenschijfjes en een halve fles nagellak remover om al mijn nagels weer nagellak vrij te maken. Wat heb ik eraan gehad? helemaal niks. Door die rode nagels heb ik in een week tijd nog geen wereldvrede gebracht, geen baby's uit brandende gebouwen gered en ook geen extra hoge cijfers voor mijn proefwerken gehaald. Het enige voordeel aan mijn nagellak is dat deze niet op dieren is getest. Dierproefvrije make up is wel een must. Na de vijf minuten poetsen heb ik het aantal nagellakjes in mijn doos geteld. ik kwam uit op zeven stuks! Zeven potjes met nutteloos spul dat ik op mijn nagels smeer om ze een andere kleur te geven. Voor elke dag van de week één.

Niet dat ik nu nooit meer nagellak op mijn nagels smeer hoor want het is ten slotte toch zonde om al die potjes zomaar weg te gooien. Het verbaasde me alleen dat ook ik inmiddels een slaaf gemaakt ben van alles wat mooi maakt. Hoe zinloos en nutteloos het ook is. Misschien is het een goed idee om een keer alle nutteloze spullen uit mijn kamer te gooien en al het geld dat ik in de toekomst bespaar aan arme kindjes te geven. Nog beter; misschien moet ik al mijn spullen maar aan de armen geven en dan een jaartje of vijf door India gaan reizen om helemaal tot mezelf te komen.

Ik denk dat ik ooit nog wel eens vijf jaar door India ga reizen als kluizenaar, maar nu nog niet. Eerst ga ik nog een enkele jaren mezelf de slaaf laten zijn van alle nutteloze consumptiegoederen die er maar bestaan. 'Ik ben niet verslaaft'! zei de verslaafde.

x Manon

maandag 19 april 2010

Kwarktaart met koeien botten

Soms vraag ik me af waarom mensen zich zo over mij verbazen. Waarom mensen mij zo verschrikkelijk verschillend vinden dan anderen en waarom ik telkens weer een andere kant van mijn leven aan anderen moet uitleggen. Het verveeld me echter niet om steeds weer te herhalen waarom ik geen vlees en vis eet maar wel kwarktaart waar ook koeien botten in zitten. Ik vind het echt niet erg om mensen te vertellen dat ik mijn kamer het liefst zo fris en fleurig mogelijk heb maar dat ik me wel het fijnste voel in zwarte of witte kleding. Ik vertel mensen graag hoe ik in elkaar zit en waar ik wel en niet mijn voorkeur aan geef. Ik hou ervan om zulke dingen te vertellen. Vertellen waarom ik anders ben is één van mijn favoriete dingen. Het is eigenlijk best wel treurig dat mensen zich zo verbazen over mijn manier van anders zijn.

Sommige mensen lijken misschien heel anders dan anderen maar iedereen is even verschillend. Er bestaat niet zoiets als één grote grijze massa. Misschien wel van bovenaf gezien, maar als je beter kijkt zie je dat iedereen anders is. Als mensen het zelfde lijken dan komt dat omdat ze zichzelf misschien nog niet kennen of dat ze bang zijn om zichzelf aan andere bloot te stellen.

Uit ervaring kan ik nu iedereen vertellen; ben niet bang om jezelf te zijn! Schaam je niet voor wie je bent en blijf jezelf naar buiten ontplooien. Niet iedereen zou het eens zijn met wat je allemaal te vertellen en te denken hebt maar als mensen zich over je verbazen betekend dat dat je wat teweeg brengt bij anderen. Misschien weet je van de mensen die je verbaast zelfs enkele mensen te inspireren om het zelfde te doen.

De beste quote die ik vandaag kon vinden komt van niemand minder dan Homer Sompson:
I like my beers cold and my homosexuals flaming

x Manon

zondag 18 april 2010

Lentezon

Morgen zal ik mezelf wel weer voor mijn domme hoofdje slaan. Dan zal ik wel weer spijt hebben en mezelf afvragen waarom ik in hemelsnaam zo verschrikkelijk stom kon zijn om mijn dag te besteden aan van de zon genieten in plaats van als een bezetene te gaan leren voor al die inhaal proefwerken die ik maandag en dinsdag heb. Morgen rond deze tijd beloof ik mezelf waarschijnlijk dat dit me nooit meer gaat overkomen en dat ik voortaan elk voor elk proefwerk minstens vier dagen van te voren begin te leren.

Toch gaat het elke keer weer mis. Hoe groot de haat ook is die ik inmiddels aan mijn jaarlijks terugkerende sproeten heb opgebouwd. Ik kan het gewoon niet laten om buiten te gaan zitten, om mijn voeten voor de verandering eens door de zon te laten opwarmen in plaats van door een paar sokken of om op een kleed in de tuin te gaan liggen en muziek te luisteren in plaatst van mezelf op te sluiten in mijn kamer en eindeloos wiskundige formules uit mijn hoof te knallen.

Veel mensen hebben last van een winter dip. De meeste depressies ontstaan ook tijdens de winter. Ik kan niet zeggen dat ik ooit last heb gehad van een winter dipje maar toch voel ik me altijd net wat beter op een mooie lente dag als deze dan op een koude sombere winter woensdag waarop ik weer door de sneeuw die tot mijn enkels staat naar school kan banjeren.

Misschien leer ik het wel nooit. Misschien heb ik vandaag over twintig jaar nog steeds het zelfde probleem en kan ik mezelf er nog steeds niet toe aanzetten om iets belangrijks te gaan doen in plaats van van het weer genieten. Maar zeg nou zelf, hoe vaak is het zo'n mooie lente dag? Als de kans zich voordoet om ergens van te genieten moet je het doen ook! want voor je het weet veranderd het leven weer terug in één grote grauwe massa van elke dag het zelfde doen.

Geniet van het moment! Ook al zou je er later spijt van kunnen krijgen.

Manon

zaterdag 17 april 2010

Ik weet het echt niet beter

Laat hoe dan ook, vooral en altijd voorop staan dat ik het echt niet beter weet. Ik ben de laatste persoon op aarde die je kan vertellen hoe je moet leven. Denk niet dat ik weet wat het beste voor je is of dat ik weet hoe je he beste kan leven. Laat me niet blijken dat je luistert naar wat ik zeg en waag het niet om je ook maar iets aan te trekken van wat er in mijn hoofd speelt en waar jij helemaal geen invloed op hebt.Want dan bega je de zelfde fout als die ik heb gemaakt. Laat alle onrust uit mijn hoofd in mijn hoofd zitten en trek het er niet uit.

Ik ben verre van perfect en weet meestal echt niet wat ik wil. Vaak weet ik niet hoe ik me moet voelen en in plaats van dan helemaal niks te voelen voel ik alles door elkaar. Als iedereen nou zo was zoals ik zou dit geen probleem zijn, maar ik de afgelopen maanden geleerd dat iedereen anders werkt. Niemand werkt zo als ik. En dat is maar goed ook want als iedereen het zelfde dacht als ik dan zou de wereld Allang gek zijn geworden.

Ik kan niet zeggen dat ik spijt heb van dingen die ik zeg hoewel ik vaak een hoop stomme dingen uitkraam. Liegen over wat er in mijn hoofd speelt kan ik niet meer maar wat er speelt en wat ik voel veranderd elke tien minuten. Sorry voor alle problemen die ik veroorzaak. Het is nooit mijn bedoeling geweest om iemand anders rot te laten voelen hoewel ik me kan in voorstellen dat ik een hoop mensen pijn heb gedaan.

Trek je niks aan van wat ik allemaal zeg. Ik hou gewoon veel te veel van je

Manon

vrijdag 16 april 2010

Ode aan de heren

Lieve Remon en Peter,


Thanks guys! Voor de geweldige tijd en zorg en die jullie aan de lay out van mijn blog hebben besteed.

Ik ben zo blij met jullie!


xxx Manon

donderdag 15 april 2010

Voorjaarsschoonmaak



Een bezem door mijn leven halen. Met een schone lei beginnen. Een nieuwe start maken. Een grote voorjaarsschoonmaak in mijn hoofd. Die laatste is misschien nog wel het meeste van toepassing voor me. Ik ruim alles op. Grote garageverkoop voor al mijn gevoelens en geheimen!

Op deze school ben ik veel veranderd. Ik ben natuurlijk ouder, wijzer en volwassener geworden maar ik heb ook veel bijgeleerd. Over andere mensen, over hoe mensen werken en over dat er altijd meer achter iemand zit dan je op het eerste gezicht zou denken. Ook heb ik veel over mezelf geleerd. Ik weet nu beter wie ik ben dan vijf jaar geleden. Misschien is het omdat ik nog welgeteld acht lesdagen heb hier op school dat ik terug ga kijken naar mijn tijd hier. Naar al mijn geweldige vrienden en alles wat ik van hen geleerd heb.

Niets is me ooit zo dierbaar geweest als alle vriendschappen die ik heb opgebouwd in de vijf jaar dat ik nu op het Jan van Brabant college zit. In mijn grote schoonmaak gaat dan ook bijna alles eruit. Mijn oude school, mijn oude huis, oude routine maar absoluut niet en nooit mijn geweldige fantastische vrienden!

Over een paar maanden is mijn grote schoonmaak klaar. Dan ga ik beginnen in een nieuwe kamer in een nieuwe stad en op een nieuwe school. Hopelijk vind ik daar nog meer geweldige mensen! Maar voor al mijn vrienden die dit lezen, jullie zijn volgend jaar altijd welkom bij me. Jullie betekenen het allermeeste voor me van alles en volgend jaar zou dat niks veranderen als we allemaal aan een nieuwe way of life beginnen.

Volgend jaar gaan jullie met mij mee in mijn opgeschoonde leven.

xx Manon




woensdag 14 april 2010

Stom kind

En zo blijkt maar weer, geen probleem is zo onoverkoombaar als je zou denken. Elk probleem is zo groot als je het zelf maakt en hoe groter je het zelf hebt gemaakt hoe makkelijker je het zelf ook weer op kan lossen.

Als kind ging ik altijd naar het timmerdorp in Gorinchem. Toen ik een jaar of zeven was was het thema van het jaar 'Sesamstraat'. Het timmerdorp is altijd een bekend en gewild evenement in Gorinchem. Ouders uit de hele omgeving komen zich uren voor de verkoop voor het loket in de stads winkel verdringen om voor hun kinderen kaartjes te kunnen bemachtigen. Dit jaar was mijn geweldige moeder en wederom in geslaagd om een kaartje voor me te krijgen. De op één na laatste dag had ik ruzie gekregen met een jongen uit mijn groep. Hij noemde me een stom kind en ik heb de hele avond daarna zitten huilen. De laatste dag van het timmerdorp zag ik er zo tegenop dat ik eigenlijk niet wou gaan. Van mijn moeder moest ik toch. Ik heb de jongen waarmee ik ruzie had de hele dag niet gezien en had echt een geweldige middag.

Dit is misschien een voorbeeld van 10 jaar geleden maar zulke dingen overkomen me nog steeds. Bijna alles valt mee.

De meeste zorgen gaan over de dag van morgen

xx Manon

maandag 12 april 2010

Time to move on
















'time to move on'

mn tweet die het begin van mijn eigen bloggers tijdperk gaat inleiden. 'niet te verlegen' kwam zomaar in me op. geen idee waar het op slaat maar ik ben benieuwd!

Als je een vriend bent en iets wilt posten laat het maar weten. alle leuke verhalen over jou met mij zijn welkom. Misschien word dat wel de betekenis van niet te verlegen. klinkt goed toch?


Voor nu laat ik het maar bij deze introductie. Kom snel terug, want binnenkort heb ik hopelijk meer te vertellen!

-xXxx- Manon