Sommige woorden verliezen gewoon hun betekenis. Liefde is geen liefde meer. Depressief ben je al als je niet bij wordt van de regen buiten en volwassen ben je zodra je niet meer groeit. Vrienden zijn nog steeds vrienden. Gewoon mannen, vrienden. Mijn vrienden zijn geweldig. ze kunnen alles. Zijn altijd voor iemand wel een prins op het witte paard al weten ze dat zelf nog niet. Vrouwen zijn fijn, lief en zacht. Maar de botte rauwheid van een goede vriend is iets waar ik echt niet zonder kan.
Waar ik wel zonder kan? De typische mannengeur. De eerste vlaag is altijd geweldig als ik een van mijn vrienden weer zie. Opgewonden, vertrouwd en gelukkig voel ik me. De tweede vlaag is er eentje van een allesoverheersende aftershave waarvan ik niet snap dat de plantjes niet dood neervallen. Een geur zo sterk dat het mijn neus aan het janken maakt en me laat twijfelen of ik mijn vriend echt wel die grote knuffel wil geven. Waar vrouwengeuren fijn zijn om te ruiken, je zelfs met je ogen dicht doen beseffen wat voor geweldige persoon er naast je loopt blijven mannengeuren stinken. Hoelang er ook voorbij gaat. Zo’n geur gaat nooit op in de persoon. De geur en de persoon blijven haaks tegenover elkaar staan.
Vrouwengeuren blijven niet hangen. ze gaan mee terug. Mee met de persoon van wie ze zijn. Mannengeuren wel. Mannengeuren blijven hangen. Als mijn vriend allang weg is ruik ik de geur nog steeds. in mijn jas, in mijn sjaal, In mijn bank in mijn kussens of in mijn dekbed. Overal hangt die verschrikkelijke aroma nog die vrouwen zo wild aantrekkelijk zouden vinden. Maar weetje, Als jij allang weg bent hangt je geur er nog. Die stank waar je zoveel geld voor neer hebt geteld. Ik ruik het overal en weetje, Het ruikt echt verrukkelijk.
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten