Momenteel ben ook ik heel druk bezig met mijn examens. Daarom ligt m'n Blog nu even stil.

Kom snel terug voor nieuwe updates!

Manon

De wereld is mooier met jou

Sommige momenten zijn zo mooi dat ik ze wil koesteren. Dat ik ze wil beetpakken en opsluiten in een doosje om deze af en toe nog eens een keer open te doen om even aan dat moment te ruiken en me weer net zo te voelen als toen ik het moment beleefde. Die momenten zijn niet zeldzaam. De momenten die ik wil koesteren zijn van alle soorten. Goede tijden met vrienden. Samen zijn is eigenlijk iets heel moois hoewel we dat meestal niet beseffen. Alsof je niemand anders nodig hebt is dat. Alleen ik en alles wat er in mijn hoofd zit samen met de mooiste momenten op aarde.

Ik kan me niet herinneren dat ik een andere film ken die me zo ontroerd als degene die ik net weer heb gezien. Die film had ik niet meer gezien sinds ik hem in de vorig jaar in de bioscoop zag. Tranen met tuiten heb ik gehuild toen de hartverscheurende momenten zich afspeelden op het grote doek. De film bracht me terug bij alles wat er toen is gebeurt. De hele week herleefde ik weer. Alles wat me is verteld en wat me die week bezig hield was weer terug in mijn hoofd alsof het nog steeds in alle tragedie van het moment speelde. Gelukkig zijn we ruim een half jaar verder. Problemen zijn geen problemen meer en gevoelens die ze veroorzaakte zijn allang op de achtergrond verdwenen. Heerlijk eigenlijk hoe alles toch weer goed komt. Tijd is misschien echt wel de beste heelmeester.

Sommige momenten laten zich niet vastleggen. Net liep ik mijn kamer in en door het raam viel een brede strook maanlicht naar binnen op mijn gitaar. Nog vol emoties die de film bij me terug brachten keek ik naar hoe de knoppen op mijn slagplaat glinsterden in het licht. Ik stond erbij en ik keek ernaar. Het moment vastleggen lukte niet. Mijn fototoestel gaf aan dat het beeld van mijn gitaar in het maanlicht te onderbelicht was. na twee keer proberen dit prachtige moment op de foto te zetten heb ik het opgegeven. ik ben weer op bed gaan zitten en heb me nog even vergaapt aan het prachtige stilleven dat het maanlicht met mijn gitaar vormde. Als ik straks weer op mijn kamer zit is het vast weg. Weer een prachtig moment voorbij zonder het in een doosje te hebben gestopt zodat ik er af en toe nog even aan kan ruiken om het moment weer te herleven.

Als we alle mooie momenten konden vangen in een doosje hadden we er maar een paar nodig. Dan waren we na de eerste vijf mooie momenten uit ons leven klaar. Doosje vol, elke week een keer openen en je hebt verder niets of niemand meer nodig. Misschien is dat de reden dat we slechts een poging kunnen doen om deze momenten in ons hoofd te bewaren. Op dat we maar nooit genoeg zullen krijgen van alle mooie momenten in het leven.

Manon